Zeynep Lal 'in 1. ayı,

Evimize geldik. Seni anne ve babaanneler, dedeler ve dayın karşıladı evimizde. Odanı pek sevdin(belki de mecburen çünkü evimiz sobalı!!!!). Senin odanda benimle birlikte baban da kaldı. Baban bizi hiç yalnız bırakmadı. İlk günler senin gayretli emmene rağmen sütüm gelmedi. Ama sen hiç pes etmedin, inatla emdin. 3. günü gece sütüm geldi. Pek mutlu oldun, olduk. 4. gün ilk kontrol ve topuk kanı vermek için hastaneye gittik. Hande teyzen seni muayene etti ve kilonu tarttı. Maalesef 3460gr doğmuş olmana rağmen 3180 gr a düşmüşsün. Bir de üstüne sarılık çıktı. Eve döndüğümüzde zor bir hafta sonu bizi bekliyordu. Çünkü annen lohusalığın verdiği hüzün de eklenince iyice sulu gözlü bir şey oldu ve sürekli ağladı.Kaybettiğin kiloyu tamamlamak için sende çok gayret ettin ve bütün hafta sonu saat başı emdin. Hatta babanla karıştırmamak için her emmidiğin saati ve hangi tarafı emdiğini bir bir yazdık. Pazartesi sabahı tekrar hastaneye gittiğimizde kilonu öğrenmek için sabırsızlanıyorduk. 3450gr olmuştun ve hemşire teyzeni bile şaşırttın. 15.gün tekrar kontrole gelmek üzere evimize geri döndük. Bu arada evimiz dolup taşıyodu. Herkes seni görmek için sabırsızlanıyordu. Sonraki günlerde hareketli geçti. Biz birbirimize alışmaya çalışıyorduk.15. gün kontrolümüzde kilon 4150gr geldi :)Ama sarığın hala devam ediyordu. 1.ay aşın için gittiğimizde ise kilon 4650 gr olmuştu. Büyüyordun artık....