9 Aralık 2011

Hu Hu Orda kimse var mı?????

Allafım yarebbim, en son yazdığım postun üzerinden aylar gecti di mi. Ne umutlarla başlandı bu bloga, neler yapicektim. Kızım bi gün okuyup vay annecim süpermiş,ne güzel yazmışsın dicekti. Ama maymun iştahlı ve özenti anne beceremedi.Çocuk oldu 15 aylık, blog yerinde sayıyor.Ama bi sorun niye yazmadın diye. Hadi sorun sorun...Tamam tamam siz sormadan ben anlatayım. Blog ve doğal olarak bebekli hayat maceramız İzmirde başlamıştı. O zamanlar (yaklaşık 1,5sene önce) çiçeği burnunda anne ve yeni uzman bir doktordum, evde bebek bakmak ve bitmek bilmeyen lohusalik derdiyle uğraşırken bi baktık ki benim eş durumu mazaretim bitti diye tayin listesine adımı koyuvermişler. Hayde aynı anda eşiminde adını gördük listede, tercihler yerler, falan filan derken sonunda tayinler belli oldu. Kızımın şansına ben çocukluğumun geçtiği şehrin bir ilçesine atandım. Ama eşim Kastamonunun ilçesi Tosya ya atandı. Olsun dedik nasılsa eş durumu isteriz, annemler bebişe bakar birlikte mutlu mesut yaşar gideriz. Tabi kul kurar Tanrı gülermiş hesabı bizim eş durumu mevzuata uymadı ve eşimin tayini olmadı. Ben kendi hastanemde başladım, eşim de bu arada askerlik aradan çıksın bari nasılsa bedeli falan çikcagi yok dedi ve 1 sene sürecek askerlik için önce 1 ay Samsuna ve sonrasında da Malatya' ya gitti. O donem kesinlikle çıkmaz denilen Bedelli askerlikte çıktı bu arada ama bizim askerliğin bitmesine 3ay kaldı.Şaka gibi dimi....Eş durumu tayini kabul oldu mu peki.HAYIR o da kabul olmadı. Ben güya memleketimde çalışıyorum ama herşey bana yabancı. Neresi gurbet neresi memleket durumu yani. Hala İzmir'i düşününce gözlerim doluyor, icim sızlıyor. 2sene önce nerdeydim, şimdi nerdeyim, bir kaç ay sonra nerede olacağımı bilmiyorum. Bu yaştan sonra yeni yerler, yeni insanlar zor geliyor insana. Geçen gün İzmir'deki sigortacim aradı, poliçenizi yenilemek için nereye gelelim diye, bu hikayeyi anlattım kadına. Kadın anlamakta zorluk çekti ve pişmiş tavuk diye yorum yaptı. Tavuk pişmekle kalmadı yandı yandı . Ama olsun saglık olsun... Kuzum bu arada büyüdü. Tam bir cimcime oldu. Artık yürüyor, bıcır bıcır konuşuyor .Ama babasını çok özlüyor. Yavrucak bu yaşta öğrendi hasreti... İşte böyle bu bir iç dökmeydi, aylardır içim şişti, azcık da olsa rahatladım. Bu sessiz kaldığım aylar boyunca beni takipten çıkarmayan blogdaşlarima sonsuz sevgiler......

2 Mart 2011

Nasıl yani?

ben yokken neler olmuş böyle.Halbuki ben hayata yeniden dönmüştüm(Östrojensiz hayat ne zormuş be yahu, sinirim burnumdan çıkıyordu.5 ay süren lohusalık olur mu?) Her gün düzenli olarak yazacaktım:))) Yazamasamda sık sık sevdiğim blogları okuyup elim erdikçe yorum bırakarak hayatta olduğuma dair sinyal veriyordum. Ama bloglarımıza el koymuşlar. Bende dün akşam bi panik taşındım  wordpresse ama çok gıcık hiç sevmedim.Zaten yazmaya nazlanıyordum bakalım şimdi nolacak. Yakında yeni bir şehir, yeni bir hayat ve galiba bu gidişle yeni bir blog bizi bekler. Hadi hayırlısı....

24 Ocak 2011

İşte geldim buradayım.....

Sonunda içime bi yazma isteği geldi. Son yazdığımdan beri bir hafta süren ve maskeli ile gezmek zorunda olduğum bir grip atlattım. Sonrasında hastalıktan mı bilmem bir depresyon hali bir isteksizlik elim klavyeye gitmedi. Babamız sürekli çok boşladın blogunu dedi durdu ama, yok bende bir gram istek yok. Bugün yazmamın nedeni de Zeynebin gündüz vakti bir saat uyuması. Hayırdır inşallah hastamı acaba bu çocuk bu kadar uyuması hayra alamet değil:)))
Başında yazdığım gibi 3 aydır babamızın 2-3 kere grip olmasına ve benim direnmeme rağmen bende grip illetine teslim oldum hem de komik bir şekilde. 2 hafta önce babamız cumartesi sabahı saat 7 de Zeynebi devraldı ve 3 aydan sonra ilk defa ben yatak odamıza kendi yatağımıza gittim ve kesintisiz 4 saat uyudum. Malum ben Zeynebin odasında kanepede yatıyorum. Uyandığımda boğazım ağrıyordu. Aman dedim, kalktım vitamin, parol ne bulduysam içtim ama, yok bünyeye uyku fazla geldi. Adrenalin bir anlık çekilince vücuttan, savunmasız kaldım ve ertesi gün fena oldum. 4 gün maske ile gezdim. Kuzumun kokusunu o kadar çok özledim ki. Neyse ki Zeynebe bir şey olmadı. Anne sütü mucizesi galiba...Bu hikayeden de anlaşıldığı üzere bir anne haddinden fazla uyursa dokunur ve ters etki yapar...
Bundan sonra daha düzenli yazmaya çalışacağım. Anlatacak çok şey birikti.Kızım büyüyor.....

6 Ocak 2011

Zeynep Lal ile hayat: Biz büyüyoruz....

Zeynep Lal ile hayat: Biz büyüyoruz....: "Üç ay, 12 hafta, 90 gün geçti! Bir bebeğin hayatındaki en önemli ikinci dönemeci geçtiniz. İlki 40 gün idi. Şimdi onu büyütmek daha kolay v..."

Biz büyüyoruz....

Üç ay, 12 hafta, 90 gün geçti! Bir bebeğin hayatındaki en önemli ikinci dönemeci geçtiniz. İlki 40 gün idi. Şimdi onu büyütmek daha kolay ve de zevkli olacak! İletişim dönemi başlıyor…demiş bebek.com Zeynep için. Biz 40 ından sonra bi süre bozulmuş mız mız bi şey olmuştuk ama hadi hayırlısı 3. ayı da yaşayıp göreceğiz bakalım...
  Evet kuzum tam 3 ayı geride bıraktı. Ne mi oldu bu 3 ayda.
*Kuzum artık annesini tanıyor, hem de ne tanımak gözünü benden alamıyor.
*Çok çenebaz bi şey oldu, susmak bilmiyor geveze taze.
*Ellerini keşfetti, hem komik hem lezzetli galiba o eller, hiç ağzından çıkmıyor.
*Oyuncaklarının da tadına bakmaya başladı ufaktan ama yinede illaki eller.
*Tam bir kucak bebesi oldu:( Gündüz uykuları için en güzel yatak annesinin kucağı artık.
*Gündüz uykuları demişken, en fazla bir saat uyuyoruz,dünyayı keşfetmek dururken uyunur mu?
    *Gece uykularımız daha düzenli çok şükür, annesine acıyor herhalde gündüz canına okuduğu için.
    *Şimdiden karakter sahibi ve inatçıyız, acıkmadan emzir bakalım emzirebilirsen,kime çekti bu çocuk  acaba??
    *En sevdiğimiz emziğimiz bile ağzımıza küçük geliyor, sürekli uykuda düşürüyoruz, annesini koşturuyoruz  tabi amman uyanmasın diye....
    *Başımızı tutmamızı ve oturma ve ayağa kalkma çabalarımızı söylemiyorum bile,

    Büyüdük galiba birazcık biz:)

31 Aralık 2010

Yeni yıl, yeni yıl....

Herkese sevdikleri ile mutlu, huzurlu ve sağlıklı bir yıl diliyorum. Yeni yılınız kutlu olsun.
Not: Kuzum ilk yeni yılımız birlikte, çok mutluyum.Seni çok seviyorum.....