Biz neler neler yaptık....

Canım kızım ne kadar kısmetli!!!!!!!!İzmir hiç bu kadar soğuk olmamıştır herhalde .Bu soğukta, Zeynep Lal de uyumuşken ihmal ettiğim bloguma yazmak en iyisi galiba.Son yazdığımdan beri o kadar çok şey oldu ki. Sırayla anlatayım bari.
Geçen hafta cumartesi -hani yazmıştım ya daha önce 15 gündür sokağa çıkmadım diye-son güzel havalardan faydalanalım diye zeynebi dışarı çıkardık. Tabi yine beni aldı bir stress. Agora AVM ye gitmeye karar verdik. İçeri girer girmez bebek bakım odasını sordum. Acil durumda panik olmamak için odayı gittim buldum ve gördüm. Artık gezebilirdik.

Zeynep arabada yarı uyur yarı uyanık çok sakindi.

Kuzum nasılda tatlı bakıyor

Biz babasıyla gezerken kuzumda etrafı seyretti meraklı bakışlarla,hem de hiç ağlamadı. Daha sonra Hande teyzesi ve duru ablası da katıldı bize. Ama Zeynep hanım uyuduğu için sohbetimize katılamadı. Kuzum o gün bizi hiç üzmedi. Annesi de uzun bir aradan sonra ev dışında huzurlu ve mutlu bir gün geçirebildi. İlk gezmemiz kazasız belasız geçince bize de gün doğdu. Aynı hafta salı günü de market alışverişine gittik. Galiba Zeynep te annesi gibi gezmeyi sevecek. Bana gelince, fark ettimde sokakta ben rahat olunca Zeynep te rahat oluyor. Kaygı bulaşıcıdır derler ya doğru galiba. 

Bu arada kuzumun 2. ayı da doldu ve sıra geldi 2. ay aşılarına :((( Perşembe günü aşı için hastaneye gittik hem de 3 aşı birden. Kuzuma 2 bacaktan bi de sol koldan aşı yaptı hemşire teyzesi. Çok ağladı yavrum. Çok şükür ateş yapmadı ama 3 iğnenin acısı bize 2 gün süren huysuzluk ve ağlama nöbetleri olarak geri döndü. Bunlarda geçecek biliyorum. Kuzum büyüyor....