9 Aralık 2011

Hu Hu Orda kimse var mı?????

Allafım yarebbim, en son yazdığım postun üzerinden aylar gecti di mi. Ne umutlarla başlandı bu bloga, neler yapicektim. Kızım bi gün okuyup vay annecim süpermiş,ne güzel yazmışsın dicekti. Ama maymun iştahlı ve özenti anne beceremedi.Çocuk oldu 15 aylık, blog yerinde sayıyor.Ama bi sorun niye yazmadın diye. Hadi sorun sorun...Tamam tamam siz sormadan ben anlatayım. Blog ve doğal olarak bebekli hayat maceramız İzmirde başlamıştı. O zamanlar (yaklaşık 1,5sene önce) çiçeği burnunda anne ve yeni uzman bir doktordum, evde bebek bakmak ve bitmek bilmeyen lohusalik derdiyle uğraşırken bi baktık ki benim eş durumu mazaretim bitti diye tayin listesine adımı koyuvermişler. Hayde aynı anda eşiminde adını gördük listede, tercihler yerler, falan filan derken sonunda tayinler belli oldu. Kızımın şansına ben çocukluğumun geçtiği şehrin bir ilçesine atandım. Ama eşim Kastamonunun ilçesi Tosya ya atandı. Olsun dedik nasılsa eş durumu isteriz, annemler bebişe bakar birlikte mutlu mesut yaşar gideriz. Tabi kul kurar Tanrı gülermiş hesabı bizim eş durumu mevzuata uymadı ve eşimin tayini olmadı. Ben kendi hastanemde başladım, eşim de bu arada askerlik aradan çıksın bari nasılsa bedeli falan çikcagi yok dedi ve 1 sene sürecek askerlik için önce 1 ay Samsuna ve sonrasında da Malatya' ya gitti. O donem kesinlikle çıkmaz denilen Bedelli askerlikte çıktı bu arada ama bizim askerliğin bitmesine 3ay kaldı.Şaka gibi dimi....Eş durumu tayini kabul oldu mu peki.HAYIR o da kabul olmadı. Ben güya memleketimde çalışıyorum ama herşey bana yabancı. Neresi gurbet neresi memleket durumu yani. Hala İzmir'i düşününce gözlerim doluyor, icim sızlıyor. 2sene önce nerdeydim, şimdi nerdeyim, bir kaç ay sonra nerede olacağımı bilmiyorum. Bu yaştan sonra yeni yerler, yeni insanlar zor geliyor insana. Geçen gün İzmir'deki sigortacim aradı, poliçenizi yenilemek için nereye gelelim diye, bu hikayeyi anlattım kadına. Kadın anlamakta zorluk çekti ve pişmiş tavuk diye yorum yaptı. Tavuk pişmekle kalmadı yandı yandı . Ama olsun saglık olsun... Kuzum bu arada büyüdü. Tam bir cimcime oldu. Artık yürüyor, bıcır bıcır konuşuyor .Ama babasını çok özlüyor. Yavrucak bu yaşta öğrendi hasreti... İşte böyle bu bir iç dökmeydi, aylardır içim şişti, azcık da olsa rahatladım. Bu sessiz kaldığım aylar boyunca beni takipten çıkarmayan blogdaşlarima sonsuz sevgiler......